280+ Tagalog Sad Quotes

280+ Tagalog Sad Quotes – Hindi maitatangging bahagi ng buhay ng tao ang masalimuot na proseso ng pagtatapos ng isang pagmamahalan. Bagamat puno ng lungkot at sakit, mahalaga ang pagtanggap at pagsasanay sa ideya na ang pag-ahon mula sa pagkakalugmok ay isang mahabang paglalakbay. Sa kabila ng agos ng lungkot, huwag kalimutang may bagong pag-asa at pagkakataon na nag-aabang sa bawat umaga. Dala ng layunin nitong maging gabay sa mga taong dumaranas ng mga pagsubok, ang pahinang ito ay naglalaman ng mga Tagalog sad quotes na maaaring magsilbing lihim na kasangga sa pagharap sa hamon ng buhay.

NgatNang.Com – Bagamat tila nag-iisa sa pag-iral ng lungkot, huwag ipagkakaila na ito’y isang bahagi lamang ng makulay na paglalakbay ng buhay. Ang mga tagalog sad quotes na makikita sa pahinang ito ay naglalaman ng mga salita na maaaring maging paalala sa’yo na ang iyong nararamdaman ay pansamantala lamang. Sa bawat salitang bumubuo ng mga linya, maaaring mahanap ang lihim na sandaan patungo sa mas makulay na bukas.

1. Sa paglipas ng oras, narealize ko na mas masakit pa pala ang mawala kaysa sa hindi magkaruon.
2. Parang ulan, dumadaan sa ating buhay, iniwan ka na lang bigla.
3. Sa pagtahak mo sa landas ng paglimos ng pagmamahal, na-realize ko, hindi lahat ng hinihiling ay ibinibigay.
4. Ang pagluha ay hindi hadlang para sa paglago, minsan ito ang patak na bumubuo sa paminsang malungkot na kanvas ng ating buhay.
5. Minsan, kahit nasa gitna ka na ng damdamin niya, ikaw pa rin ang nag-iisa sa kanyang mata.
6. Ang pag-ibig ay parang musika, minsan malungkot, pero maganda pa rin pakinggan.
7. Sabi mo ako lang, pero bakit parang ako na lang ang nag-iisa?
8. Hindi lahat ng yakap ay nagbibigay ng kaginhawaan, may mga yakap na pilit na nagtatago ng lungkot.
9. Sa pag-ibig, minsan ang sakit ay parang pag-ibig din, walang kasiguraduhan.
10. Paano mo sasabihing masaya ka kung ang mga mata mo ay umaapaw ng lungkot?
11. Ang pagsisisi ay parang ulan, minsan bumabalot sa ating damdamin, nagdadala ng lungkot.
12. May mga ngiti na hindi kayang itago ang lungkot na taglay.
13. Ang pagmamahal ay parang bulaklak, minsan lumalago, minsan nangungulila.
14. Kung ang puso ay parang baso, ngayon ay napunit na, walang hanggang basag.
15. Hindi lahat ng paalam ay may kasamang pangako ng pagbabalik.
16. Masakit magmahal ng taong hindi ka kailanman minahal.
17. Sa bawat hakbang palayo, ang pag-ibig ay tila nagiging isang masalimoot na alaala.
18. Bakit may mga pag-ibig na parang bulang naglalaho, iniwan ka na lang bigla?
19. Sa paglipas ng panahon, ang pag-ibig ay parang kwento na hindi natapos ng masaya.
20. Sa bawat pagtawa mo, may kasamang bakas ng mga sakit na tinaglay ng puso.
21. Minsan, kahit ano pang gawin mo, hindi mo kayang gamutin ang mga sugat ng kahapon.
22. Ang mga alaala ay parang bituin, sa gabi lang kumikislap, ngunit sa umaga ay naglalaho.
23. Ang pag-ibig ay hindi lang puro tamis, minsan may halong lungkot at pait.
24. Paano mo masasabing malaya ka, kung ang puso mo’y nakakulong pa rin sa nakaraan?
25. Sa pag-ibig, minsan ang tanging natitira na lang ay ang mga pagmumura ng kahapon.
26. Hindi lahat ng tingin ay nagpapahayag ng pag-ibig, may mga mata na nagtatago ng malungkot na lihim.
27. Ang pag-ibig ay parang sugat, hindi mo alam kung gaano ito katagal maghihilom.
28. Masakit mawalan ng taong hindi mo akalain na mawawala.
29. Sa pag-ibig, minsan ang kaharian ay nauuwi sa isang masalimuot na paalam.
30. May mga salitang hindi kailanman masabi ngunit nararamdaman.
31. Bakit nga ba mas masakit ang mga tanong na walang kasagutan?
32. Ang pag-ibig ay parang laro, minsan natatalo ka na lang bigla.
33. Kapag ang pag-ibig ay naglaho, ang lungkot ay nagiging bahagi ng iyong pagkakakilanlan.
34. Sa bawat pagkakamali, may kasamang luha at sakit ng puso.
35. Minsan, ang pag-ibig ay parang isang makasaysayang pelikula, pero sa huli, ikaw ang napag-iiwanan.
36. Paano mo masasabing maligaya ka, kung ang mundo mo’y unti-unti nang bumabalot ng dilim?
37. Ang pag-ibig ay parang isang sakit, may panahon na kailangan mo itong gamutin.
38. Sa pag-ibig, minsan ang hinahanap mo ay hindi mo kailanman makakamtan.
39. Bakit may mga pag-ibig na parang bulang nawawala, iniwan ka na lang na bitbit ang mga alaala?
40. Ang pag-ibig ay parang musika, may malungkot na tono at mayroon ding nakakataba ng puso.
41. Minsan, kahit ano pang gawin mo, hindi mo kayang ayusin ang mga gusot ng pag-ibig.
42. Ang pag-ibig ay hindi laging nagtatagal, ngunit ang lungkot na iniwan nito ay minsang walang hanggan.
43. Kapag ang puso mo’y basag na, paano mo ito muling bubuuin?
44. Bakit nga ba mas masakit ang mga pag-ibig na hindi natutuloy?
45. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi pa rin sapat para mapanatili ang pag-ibig na iyon.
46. Sa pag-ibig, minsan mas mahirap mag-let go kaysa sa mag-hold on.
47. Ang pag-ibig ay parang kwento, minsan masakit ngunit mayroon ding makulay na pahina.
48. Kapag ang mga pangako ay naglaho, ang pag-asa ay unti-unting napapalitan ng pangungulila.
49. Minsan, kahit ang pinakamaganda at pinakamalakas na puso ay napapagod rin.
50. Sa paglipas ng mga araw, ang pag-ibig ay nagiging isang bahagi na lang ng mga alaala.
51. Sa paglisan mo, iniwan mo ang mga tanong na hindi ko alam kung paano sagutin.
52. Parang patak ng ulan, ang sakit ng pag-ibig ay dumarampi sa bawat butil ng puso.
53. Ang mga pangako mo, parang bula, biglang nawala at hindi na muling bumalik.
54. Minsan, ang masakit ay hindi lamang sa puso, kundi pati na rin sa bawat paghinga.
55. Bakit may mga pag-ibig na nagiging pait kahit na ang layunin ay tamis?
56. Kapag ang pag-ibig ay nawala, parang paglisan ng araw, nag-iiwan ng dilim sa kanyang paglipas.
57. Ang mga yakap mo ay nagiging alaala, nagdadala ng init ngunit paminsang naglalamig.
58. Sa bawat pag-ibig na naglaho, mayroong kwento ng pagluha na hindi kayang tapusin.
59. Paano mo maitatama ang mali kung ang kasalanan ay mawawala na tulad ng pag-ibig?
60. Ang mga pagtatangi mo ay nag-iiwan ng bakas na hindi kayang burahin ng panahon.
61. Minsan, kahit gaano mo kamahal, ang pag-ibig ay nagiging misteryo na hindi mo kayang resolbahin.
62. Ang mga pangako mo ay parang tanong, naglalaho nang hindi nakakamtan ang sagot.
63. Sa pag-ibig, may mga pagkakataon na ang lahat ng ginawa mo ay hindi sapat.
64. Ang pagluha ay parang musika, isang awit na nagpapahayag ng nararamdaman.
65. Kapag naglalakad ka na mag-isa, iniwan mo na rin ako sa pag-ikot ng mundo.
66. Ang mga mata mo ay parang lihim na nagsasalaysay ng pag-ibig na hindi ko nais makita.
67. Bakit nga ba ang pag-ibig ay parang masalimoot na usapan na walang kasiguraduhan?
68. Minsan, kahit gaano mo kamahal, ang pag-ibig ay nagiging isang hindi malinaw na larawan.
69. Kapag ang mga pangarap ay naglaho, ang pag-ibig ay nagiging tanong na hindi na kailangan sagutin.
70. Ang pag-ibig ay parang kandila, minsan ang liwanag ay nauubos at nagiging dilim.
71. Sa pag-ibig, hindi lahat ng masarap ay matamis, minsan ito’y may halong pait.
72. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pilitin ang puso na manatili.
73. Bakit may mga pag-ibig na nagiging alaala na lang sa mga sulok ng ating puso?
74. Kapag ang pangako ay napako sa krus, ang pag-asa ay nawawala at nauudlot ang saya.
75. Ang pag-ibig ay parang pagsusulat, minsan may mga letra na gusto mong burahin.
76. Sa bawat pag-ibig na nawala, mayroong alon ng pangungulila na umaabot sa puso.
77. Ang mga salita mo ay parang kanta na nagdudulot ng malungkot na tugma.
78. Bakit nga ba masakit ang pag-ibig na hindi natutunan maghintay?
79. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilin ang pagtigil ng oras.
80. Ang pag-ibig ay parang libro, minsan hindi mo alam kung saang pahina ka na.
81. Sa bawat pag-ibig na napagtagumpayan, mayroong pag-asa na dumadalaw sa puso.
82. Kapag ang pag-ibig ay naglalaho, parang araw na bumabaon sa gabi.
83. Minsan, kahit anong gawin mo, hindi mo kayang takasan ang lungkot.
84. Ang pag-ibig ay parang laro ng kaharian, minsan ikaw ang kinakalaban.
85. Bakit may mga pag-ibig na parang kandila, nauupos nang hindi mo napapansin?
86. Kapag ang mga pangako ay nawala, ang pag-ibig ay parang nawawalang bituin sa gabi.
87. Ang mga ngiti mo ay parang lihim na nagpapahayag ng lungkot na taglay.
88. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang itago ang sakit.
89. Sa bawat pag-ibig na hindi natupad, mayroong pag-asa na hindi mo namamalayan.
90. Ang pag-ibig ay parang kwento, minsan may malungkot na simula at wala nang masayang wakas.
91. Bakit nga ba ang mga pangako ay nagiging pangarap na lang sa ating gabi?
92. Minsan, kahit anong gawin mo, hindi mo kayang balikan ang kahapon.
93. Ang pag-ibig ay parang larong nagtatapos sa pagbagsak ng kurtina.
94. Kapag ang pangarap ay napako, ang pag-ibig ay nauudlot at hindi na muling bumabalik.
95. Ang mga ngiti mo ay parang araw, bumabalik ngunit hindi mo kayang ibalik ang kahapon.
96. Sa bawat pag-ibig na naglalaho, mayroong pag-asa na bumabalik sa oras ng pangangailangan.
97. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi nagtagumpay?
98. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang ibalik ang kaharian na nawala.
99. Ang pag-ibig ay parang musika, minsan malungkot, minsan masayang pakinggan.
100. Sa bawat pag-ibig na iniwan, mayroong pag-asa na naghihintay sa dulo ng kalsada.
101. Sa pag-iyak mo, nagiging bahagi ako ng iyong mga luha na hindi kayang punasan.
102. Parang puting papel, ang pag-ibig natin ay nagiging papel de ahensya na madaling masira.
103. Ang mga pangako mo ay parang semento, nagbigay ng pundasyon pero maaaring magiba sa paglipas ng panahon.
104. Minsan, ang masakit ay hindi sa sinapantahan, kundi sa mga pangako na hindi natupad.
105. Bakit may mga pag-ibig na parang larong pinaikot, pero ang talo’y sa’yo pa rin?
106. Kapag naglalakbay ka na mag-isa, iniwan mo ako sa dilim ng pangungulila.
107. Ang mga yakap mo ay parang mga tanong, nagdadala ng kahulugan pero walang kasiguraduhan.
108. Sa pag-ibig, minsan ang saya ay naiiwan sa mga pag-asa na hindi natutupad.
109. Paano mo masasabing malaya ka, kung ang puso mo’y parang kadenang hindi mo kayang putulin?
110. Ang mga pangarap natin ay parang mga bubog, nagiging durog sa bawat patak ng pangungulila.
111. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang tumbasan ang sakit ng paglisan.
112. Ang mga pangako mo ay parang dagat, napakalawak ngunit maaaring malunod sa bawat alon ng paghihirap.
113. Sa bawat pag-ibig na nawala, parang kalahating bahagi ng puso ang sumama sa kanya.
114. Kapag ang pag-ibig ay naglaho, parang rosaryo na nawala sa palad ng nagdadasal.
115. Ang pag-ibig ay parang laro ng kartas, minsan ikaw ang nagmamaneho pero ikaw din ang natatalo.
116. Sa pag-iyak mo, ang puso ko’y parang nagsisimulang maging pulang lobo.
117. Bakit may mga pag-ibig na parang libro na hindi mo kayang itapon kahit masakit na basahin?
118. Minsan, kahit ano pang sabihin mo, hindi mo kayang itago ang kulay ng lungkot sa mga mata mo.
119. Kapag naglalakad ka na mag-isa, iniwan mo ako sa pait ng mga alaala natin.
120. Ang pag-ibig ay parang isang eksena sa pelikula, minsan masakit pero maganda pa rin ang takbo ng kwento.
121. Sa pag-iyak mo, parang bawat patak ay nagiging salamin ng sakit sa aking puso.
122. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pagtigil ng oras.
123. Bakit masakit ang pag-ibig na nagtatapos sa mga hindi napag-usapan?
124. Kapag ang mga pangarap ay naglaho, parang mga bituin na hindi mo kayang abutin.
125. Ang pag-ibig ay parang kandila, minsan masilayan mo lang, maaaring maglaho na.
126. Sa bawat pag-iyak mo, parang musika na bumabalot sa aking pandinig.
127. Ang mga pangako mo ay parang murang tsokolate, matamis sa una pero pait na bumabalot sa huli.
128. Bakit may mga pag-ibig na parang libro na hindi mo kayang itapon kahit malabo na ang kwento?
129. Minsan, kahit anong gawin mo, hindi mo kayang takasan ang pag-ibig na naiwan.
130. Ang pag-ibig ay parang kwento, minsan ang simula ay masakit pero may mga pahina pa ring nagdadala ng saya.
131. Sa paglisan mo, parang naglaho ang liwanag at dumating ang lungkot.
132. Kapag ang mga pangako ay nawala, parang kandilang nawawalan ng init.
133. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang balikan ang kahapon.
134. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi natutunan magpatawad?
135. Ang pag-ibig ay parang tanaga, may sukat at tugma pero minsan hindi nagtatagumpay.
136. Sa bawat pag-iyak mo, parang buwan na nangungulila sa lihim na naisin.
137. Ang mga pangako mo ay parang mga patak ng ulan, madaling mawala at makalimutan.
138. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang itago ang kulay ng lungkot sa mga mata mo.
139. Kapag ang pag-ibig ay naglalaho, parang isang pagguhit na hindi mo na muling mabubura.
140. Ang pag-ibig ay parang isang palaisipan, minsan walang kasagutan.
141. Sa pag-iyak mo, ang puso ko’y parang isang lupaing inuulan ng malakas.
142. Bakit may mga pag-ibig na parang kwentong hindi mo alam kung paano tatapusin?
143. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-ikot ng mundo.
144. Ang mga pangako mo ay parang mga bituin, minsan nagsisilbing ilaw pero maaaring mawala sa dilim.
145. Sa bawat pag-iyak mo, parang sinisikmurang bahagi ng aking puso.
146. Kapag ang pag-ibig ay naglalaho, parang musika na nauupos ang ritmo.
147. Ang pag-ibig ay parang sining, minsan masakit pero laging may saysay.
148. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-ikot ng oras.
149. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi alam kung anong nangyari?
150. Ang pag-ibig ay parang patak ng ulan, minsan malamig, minsan malungkot.
151. Sa pagkawala mo, nag-iwan ka ng mga alaala na tila mga butil ng malamig na ulan.
152. Parang pahina ng libro, ang pag-ibig natin ay nagiging bahagi ng nakaraan.
153. Ang mga pangako mo ay parang hangin, dumaan ngunit hindi mo na maramdaman.
154. Minsan, ang masakit ay hindi lamang sa sakit ng puso, kundi sa bigat ng mga alaala.
155. Bakit may mga pag-ibig na parang kandila, nauupos nang hindi mo napapansin?
156. Kapag naglalakbay ka na mag-isa, iniwan mo ako sa dilim ng pag-ibig.
157. Ang mga yakap mo ay parang mga tanong, nagdadala ng kahulugan pero walang kasiguraduhan.
158. Sa pag-ibig, minsan ang saya ay natatabunan ng lungkot na hindi namamalayan.
159. Paano mo sasabihing malaya ka, kung ang puso mo’y parang kadenang hindi mo kayang putulin?
160. Ang mga pangarap natin ay parang mga pangako, nagbigay ng saya pero maaaring maglaho.
161. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-iyak sa gabi.
162. Ang mga pangako mo ay parang dagat, napakalalim ngunit maaaring mag-iba ang alon.
163. Sa bawat pag-ibig na nawala, parang nawala rin ang kalahating bahagi ng puso ko.
164. Kapag ang pag-ibig ay naglaho, parang rosaryo na nawala sa palad ng nagdadasal.
165. Ang pag-ibig ay parang laro ng baraha, minsan ikaw ang nananalo pero madalas ikaw ang natatalo.
166. Sa pag-iyak mo, ang puso ko’y parang nagiging kalahating baso ng malamig na tubig.
167. Bakit may mga pag-ibig na parang kwento na hindi mo kayang itapon kahit masakit na basahin?
168. Minsan, kahit ano pang gawin mo, hindi mo kayang itago ang lungkot sa iyong mga mata.
169. Kapag naglalakad ka na mag-isa, iniwan mo ako sa pait ng mga alaala natin.
170. Ang pag-ibig ay parang eksena sa pelikula, minsan masakit pero maganda pa rin ang takbo ng kwento.
171. Sa pag-iyak mo, parang bawat patak ay nagiging simbolo ng sakit sa aking puso.
172. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-iyak sa gabi.
173. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi natutunan magpatawad?
174. Kapag ang mga pangarap ay naglaho, parang mga bituin na hindi mo kayang abutin.
175. Ang pag-ibig ay parang kandila, minsan masilayan mo lang, maaaring maglaho na.
176. Sa bawat pag-iyak mo, parang musika na bumabalot sa aking pandinig.
177. Ang mga pangako mo ay parang murang tsokolate, matamis sa una pero pait na bumabalot sa huli.
178. Bakit may mga pag-ibig na parang kwento na hindi mo alam kung paano tatapusin?
179. Minsan, kahit anong gawin mo, hindi mo kayang takasan ang pag-iyak sa gabi.
180. Ang pag-ibig ay parang kwento, minsan ang simula ay masakit pero may mga pahina pa ring nagdadala ng saya.
181. Sa pagkawala mo, parang naglaho ang liwanag at dumating ang dilim.
182. Kapag ang mga pangako ay nawala, parang kandilang nawawalan ng init.
183. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang balikan ang kahapon.
184. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi natutunan magtapat ng nararamdaman?
185. Ang pag-ibig ay parang tanaga, may sukat at tugma pero minsan hindi nagtatagumpay.
186. Sa bawat pag-iyak mo, parang buwan na nangungulila sa lihim na naisin.
187. Ang mga pangako mo ay parang mga patak ng ulan, madaling mawala at makalimutan.
188. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang itago ang lungkot sa iyong mga mata.
189. Kapag ang pag-ibig ay naglalaho, parang isang pagguhit na hindi mo na muling mabubura.
190. Ang pag-ibig ay parang isang palaisipan, minsan walang kasagutan.
191. Sa pag-iyak mo, ang puso ko’y parang isang lupaing inuulan ng malakas.
192. Bakit may mga pag-ibig na parang kwentong hindi mo alam kung paano tatapusin?
193. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-ikot ng mundo.
194. Ang mga pangako mo ay parang mga bituin, minsan nagsisilbing ilaw pero maaaring mawala sa dilim.
195. Sa bawat pag-iyak mo, parang sinisikmurang bahagi ng aking puso.
196. Kapag ang pag-ibig ay naglalaho, parang musika na nauupos ang ritmo.
197. Ang pag-ibig ay parang sining, minsan masakit pero laging may saysay.
198. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-ikot ng oras.
199. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi alam kung anong nangyari?
200. Ang pag-ibig ay parang patak ng ulan, minsan malamig, minsan malungkot
201. Sa paglisan mo, iniwan mo ako sa mundong puno ng tanong at pag-aalinlangan.
202. Parang isang kaharian, ang pag-ibig ay maaaring matapos sa isang iglap.
203. Ang mga pangako mo ay parang hangin, malakas ngunit madalas na naglalaho.
204. Minsan, ang masakit ay hindi lang sa puso, kundi pati na rin sa pangarap.
205. Bakit may mga pag-ibig na parang kandila, nauupos nang hindi mo namamalayan?
206. Kapag naglalakbay ka na mag-isa, iniwan mo ako sa daang puno ng lungkot.
207. Ang mga yakap mo ay parang mga pahinang hindi mo na kayang balikan.
208. Sa pag-ibig, minsan ang saya ay nawawala sa kadiliman ng pangungulila.
209. Paano mo sasabihing malaya ka, kung ang puso mo’y parang tanikala?
210. Ang mga pangarap natin ay parang mga bubog, madaling masaktan at magdulot ng kirot.
211. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-iyak sa gabi.
212. Ang mga pangako mo ay parang alon, paminsang magdadala ng saya at minsang ng pangungulila.
213. Sa bawat pag-ibig na nawala, tila bituin ang naglalaho sa aking kalangitan.
214. Kapag ang pag-ibig ay naglaho, parang kasaysayan na napupunit ng pagkakamali.
215. Ang pag-ibig ay parang laro ng baraha, minsan ikaw ang nananalo, madalas ikaw ang natatalo.
216. Sa pag-iyak mo, ang puso ko’y parang nagiging kalahating baso ng malamig na tubig.
217. Bakit may mga pag-ibig na parang kwento na hindi mo kayang itapon kahit masakit na basahin?
218. Minsan, kahit ano pang gawin mo, hindi mo kayang itago ang lungkot sa iyong mga mata.
219. Kapag naglalakad ka na mag-isa, iniwan mo ako sa pait ng mga alaala natin.
220. Ang pag-ibig ay parang eksena sa pelikula, minsan masakit pero maganda pa rin ang takbo ng kwento.
221. Sa pag-iyak mo, parang bawat patak ay nagiging simbolo ng sakit sa aking puso.
222. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-iyak sa gabi.
223. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi natutunan magpatawad?
224. Kapag ang mga pangarap ay naglaho, parang mga bituin na hindi mo kayang abutin.
225. Ang pag-ibig ay parang kandila, minsan masilayan mo lang, maaaring maglaho na.
226. Sa bawat pag-iyak mo, parang musika na bumabalot sa aking pandinig.
227. Ang mga pangako mo ay parang murang tsokolate, matamis sa una pero pait na bumabalot sa huli.
228. Bakit may mga pag-ibig na parang kwento na hindi mo alam kung paano tatapusin?
229. Minsan, kahit anong gawin mo, hindi mo kayang takasan ang pag-iyak sa gabi.
230. Ang pag-ibig ay parang kwento, minsan ang simula ay masakit pero may mga pahina pa ring nagdadala ng saya.
231. Sa pagkawala mo, parang naglaho ang liwanag at dumating ang dilim.
232. Kapag ang mga pangako ay nawala, parang kandilang nawawalan ng init.
233. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang balikan ang kahapon.
234. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi natutunan magtapat ng nararamdaman?
235. Ang pag-ibig ay parang tanaga, may sukat at tugma pero minsan hindi nagtatagumpay.
236. Sa bawat pag-iyak mo, parang buwan na nangungulila sa lihim na naisin.
237. Ang mga pangako mo ay parang mga patak ng ulan, madaling mawala at makalimutan.
238. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang itago ang lungkot sa iyong mga mata.
239. Kapag ang pag-ibig ay naglalaho, parang isang pagguhit na hindi mo na muling mabubura.
240. Ang pag-ibig ay parang isang palaisipan, minsan walang kasagutan.
241. Sa pag-iyak mo, ang puso ko’y parang isang lupaing inuulan ng malakas.
242. Bakit may mga pag-ibig na parang kwentong hindi mo alam kung paano tatapusin?
243. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-ikot ng mundo.
244. Ang mga pangako mo ay parang mga bituin, minsan nagsisilbing ilaw pero maaaring mawala sa dilim.
245. Sa bawat pag-iyak mo, parang sinisikmurang bahagi ng aking puso.
246. Kapag ang pag-ibig ay naglalaho, parang musika na nauupos ang ritmo.
247. Ang pag-ibig ay parang sining, minsan masakit pero laging may saysay.
248. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-ikot ng oras.
249. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi alam kung anong nangyari?
250. Ang pag-ibig ay parang patak ng ulan, minsan malamig, minsan malungkot.
251. Sa paglipas ng panahon, natutunan kong yakapin ang pagiging mag-isa.
252. Parang mga pahina ng kalendaryo, ang alaala natin ay unti-unting napupunit.
253. Ang mga pangako mo ay parang luha, madaling bitawan ngunit mahirap patahimikin.
254. Minsan, ang masakit ay hindi lang sa damdamin, kundi pati na rin sa mga hindi nasabi.
255. Bakit may mga pag-ibig na parang rosaryo, kahit ilang beses mong hawakan, hindi mo na mababalikan ang dati?
256. Kapag naglalakbay ka nang mag-isa, iniwan mo ako sa daang puno ng mga tanong.
257. Ang mga yakap mo ay parang mga kwento na tila ba gustong manatili sa puso ko.
258. Sa pag-ibig, minsan ang saya ay nagiging multo na bumabalik-balik.
259. Paano mo sasabihing malaya ka, kung ang pusong iniwan mo’y tila nakakadena?
260. Ang mga pangarap natin ay parang mga bula, sa isang iglap, maaaring mawala.
261. Minsan, kahit gaano mo kamahal, ang pag-ibig ay parang musika na minsang masarap pakinggan, minsang masakit.
262. Ang mga pangako mo ay parang mga alon, paminsang malakas at minsang naglalaho.
263. Sa bawat pag-ibig na nawala, parang nahulog din ang isang piraso ng langit.
264. Kapag ang pag-ibig ay naglaho, parang kwento na hindi mo alam ang wakas.
265. Ang pag-ibig ay parang laro ng baraha, minsan ikaw ang mananalo, minsan ikaw ang natatalo.
266. Sa pag-iyak mo, ang puso ko’y parang sumasayaw sa ritmo ng pangungulila.
267. Bakit may mga pag-ibig na parang kwento na hindi mo kayang itapon kahit masakit na basahin?
268. Minsan, kahit ano pang gawin mo, hindi mo kayang itago ang lungkot sa iyong mga mata.
269. Kapag naglalakad ka nang mag-isa, iniwan mo ako sa daang puno ng mga alaala.
270. Ang pag-ibig ay parang eksena sa pelikula, minsan masakit pero may mga pahina pa ring nagdadala ng saya.
271. Sa pag-iyak mo, parang bawat patak ay nagiging simbolo ng sakit sa aking puso.
272. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-iyak sa gabi.
273. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi natutunan magpatawad?
274. Kapag ang mga pangarap ay naglaho, parang mga bituin na hindi mo kayang abutin.
275. Ang pag-ibig ay parang kandila, minsan masilayan mo lang, maaaring maglaho na.
276. Sa bawat pag-iyak mo, parang musika na bumabalot sa aking pandinig.
277. Ang mga pangako mo ay parang murang tsokolate, matamis sa una pero pait na bumabalot sa huli.
278. Bakit may mga pag-ibig na parang kwento na hindi mo alam kung paano tatapusin?
279. Minsan, kahit anong gawin mo, hindi mo kayang takasan ang pag-iyak sa gabi.
280. Ang pag-ibig ay parang kwento, minsan ang simula ay masakit pero may mga pahina pa ring nagdadala ng saya.
281. Sa pagkawala mo, parang naglaho ang liwanag at dumating ang dilim.
282. Kapag ang mga pangako ay nawala, parang kandilang nawawalan ng init.
283. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang balikan ang kahapon.
284. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi natutunan magtapat ng nararamdaman?
285. Ang pag-ibig ay parang tanaga, may sukat at tugma pero minsan hindi nagtatagumpay.
286. Sa bawat pag-iyak mo, parang buwan na nangungulila sa lihim na naisin.
287. Ang mga pangako mo ay parang mga patak ng ulan, madaling mawala at makalimutan.
288. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang itago ang lungkot sa iyong mga mata.
289. Kapag ang pag-ibig ay naglalaho, parang isang pagguhit na hindi mo na muling mabubura.
290. Ang pag-ibig ay parang isang palaisipan, minsan walang kasagutan.
291. Sa pag-iyak mo, ang puso ko’y parang isang lupaing inuulan ng malakas.
292. Bakit may mga pag-ibig na parang kwentong hindi mo alam kung paano tatapusin?
293. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-ikot ng mundo.
294. Ang mga pangako mo ay parang mga bituin, minsan nagsisilbing ilaw pero maaaring mawala sa dilim.
295. Sa bawat pag-iyak mo, parang sinisikmurang bahagi ng aking puso.
296. Kapag ang pag-ibig ay naglalaho, parang musika na nauupos ang ritmo.
297. Ang pag-ibig ay parang sining, minsan masakit pero laging may saysay.
298. Minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo kayang pigilan ang pag-ikot ng oras.
299. Bakit masakit ang pag-ibig na hindi alam kung anong nangyari?
300. Ang pag-ibig ay parang patak ng ulan, minsan malamig, minsan malungkot.